Ankara(turkse cultuur)

Vanuit een Internet cafe in ANkara. (waar het hier overigens van stikt, waar ik in italie nog een halve dag moest zoeken). 

Een dag eerder dan gepland ben ik in Ankara aangekomen. Ik had bedacht om de laatste 160 km in twee dagen te doen maar doordat ik geen goede slaapplaats kon vinden was ik gedwongen om dit in 1 dag te doen (geen straf natuurlijk). 

In de 4 dagen tussen Istanbul en Ankara heb ik natuurlijk weer een hoop meegemaakt. Allereerst had ik besloten om Istanbul met de boot te verlaten omdat het inrijden al een hel was. Lees: 6 baan weg vol met auto's die toeterend van links naar rechts slingeren en totaal geen fietsers verwachten waardoor ik regelmatig bijna klem zat tussen vangrail en auto, en dat gedurende 50 kilometer. Werd overigens na een uurtje, toen ik een beetje gewent was geraakt aan deze manier van fietsen wel leuk en zag ik het tussen de kleine gaatjes doorschieten steeds meer als uitdaging dan als gevaar. Maar het uitijden van Istanbul zou nog erger zijn, en een uutje op de boot was ook best leuk!

De toeristen in turkije zijn niet heel blij met mijn komst, de boeren des te meer. Van de 7 dagen dat ik nu in turkije ben heeft het al 5 dagen geregend, Maar uit regen bloeien mooie dingen, bloemen bijvoorbeeld, maar ook een fantastische slaapplaats. Ik fietste om een uurtje of 5 over een klein landweggetje richting het oosten. Het mieserde een beetje en ik had net een uurtje staan schuilen omdat het harder regende. Een auto passeerde mij en ik kreeg een toeter(wat bijna elke auto doet, of om me te waarschuween dat hij komt, of om me te begroeten). Ik keer door het raampje van de langsrijdende auto. Er zat een man hoofdschuddend in de auto. Hij reed verder, 100 mter verder gingen de remlichten aan, de auto kwam tot stilstand en een arm uit het raam gaf een teken tot stoppen. Ik stopte bij het openraampje, de man in de auto riep: CAY, CAY!! wat thee betekend. Ik had wel trek in een kopje thee dus ik besloot achter hem aan te rijden. na een paar kilometer sloeg hij links een klein onverhard landweggetje in. ik reed hem achterna. We reden langs zeer krottige huizen en ik was benieuwd waar ik terecht zou komen. De auto stopte bij een werkplaats onder een afdakje met een werkplaats(ijzer smederij). Er waren drie jongens aan het werk die meteen hun werk neerlegde. Ik ging onder het afdakje staan en begon engels te praten. Niemand sprak engels. het halve dorp liep uit en binnen 5 minuten stond er een man of 15 rond mijn fiets, nog steeds niemand die engels sprak. We liepen naar het huis waar ik mijn fiets mee de veranda op mocht nemen(voelde als een eer, want de schoenen moesten beneden uit). Ik stapte binnen in een ruimte met 3 banken en op de grond langs de muur matrassen. een van zijn dochters was vuur aan het maken in de haard/oven/fornuis. een andere dochter kwam binnen met een mooie turkse theepot(zijn er twee op elkaar) deze werd op de haard gezet. ik kreeg een klein glaasje thee met suiker, of suiker met thee, want in dat kleine glaasje gingen toch 4 schepjes suiker. De 4 zoons kwamen binnen zitten, ook de drie dochters, de moeder, de buurjongen en de 3 kinderen van de zoons en de vader(dat is 13 personen). verbale communicatie was niet mogelijk. Maar ze zaten allemaal naar me te staren, niet een klein beetje, maar echt gedurende een half uur had ik 26 ogen op me gericht, wat toch best een vreemd gevoel geeft(je wordt ineens heel bewust van wat je doet met je gezicht)/ Het bleek om mijn blauwe ogen te gaan die ze nog niet vaak/nooit gezien hadden. gelukkig stond de tv aan en had ik ook iets om naar te kijken. Ik kreeg eten(ook tijdens het eten werd er nog steeds naar me gestaard) 
Na dat ik mijn paspoort had laten zien(vonden ze mooi en konden ze zien hoe oud ik was) kwam er een oud vrouwtje binnen, ik denk oma, Ze ging voor me staan en keek me aan, ik stak me hand uit om gaar te begroeten. Maar wat ik niet wist(weet ik nog steeds niet zeker) begroeten mannen vrouwen niet, want ze liet me met een uitgestoken hand zitten. 
Er werd midden in de kamer gekookt, soort tomaten soep met reist erin. er werd een lage ronde tafel de kamer in gerolt en iedereen ging op z'n knieen rond te tafel zitten. ik deed ze maar na. Er werd voor me opgeschept, ik besloot de eetgewoonten van de mensen maar gewoon precies te kopieeren om niet weer in de fout te gaan. Het eten was erg lekker, bij de soep kreeg ik nog aardapppel, een soort pannekoek en brood. direct na het eten werden de bedden in de woonkamer klaar gelegd, twee zoons, de vader en ik sliepen in deze ruimte. En 10 minuten na het eten lagen we in bed. 
De mannen hadden gedurende de hele avond geen reet uitgevoerd, ze zaten op de bank te kijken hoe de vrouwen al het werk deden. als de vrouwen niks deden zaten ze op de grond! 
De volgende ochtend regende het, ik mocht niet weg. Twee uur na het opstaan werd er gegeten, precies hetzelfde als wat er bij het avond eten gegeten werd. was wederom erg lekker! Na drie uur wilde ik echt gaan, en met veel moeite is dat ook gelukt(ik MOEST nog een acht blijven want het weer was te slecht vonden ze(het was gewoon weer droog)). 

erg leuk om zo midden in de turkse cultuur en gewoonten te zitten!

De statestieken:

dag 37 90 wild

dag 38 110 huis

dag 39 110 wild

dag 40 160 hotel

Tot de volgende keer. Binnekjort komen er ook weer wat foto's

Ps. ik vind het trouwens erg leuk om al jullie reacties te lezen, bedankt daarvoor/. het motiveerd mij om nog meer te schrijven merk ik.

Ps2. De muziek die iedereen op mijn Ipot heeft gezet ius geweldig. Ik heb ondertussen voor ieder moment wel een ander persoon waar ik graag naar luister. (en tomB: die ereader is een top ding!)