gehobbel en zadelpijn.

Sabaidee,

Samen zijn is alweer routine. waar ik in het begin nog moest wennen aan het gezelschap van een schoonheid ben ik er nu toch wel aan gewent aan het feit dat er niet meer naar mij gekeken/gestaard, gewezen en geschreeuwd wordt maar naar Susan. Want een mooie blonde vrouw van 1 meter 80, dat is nog al wat in een land waar de gemiddelde inwoner 1 meter 40 lang is.

De afgelopen week hebben we weer helemaal langs de Mekong gefietst. Vooral de autentieke vissersdoprpjes waar de mensen heel primitief leven zijn geweldig(en die heb je hier heel veel)! Tijdens het fietsen kijken we onze ogen uit en houden we niet op met ''zag je dat!!!'' of ''wat was dat nou??'' zeggen. De manier waarop ze vanalles en nogwat vervoeren is ook puur ammusement. Gouden regel hier: ' niks is te groot/zwaar voor een scooter!'  Daar komt nog eens bij dat dat de hele weg een lange kinderboerderij is, overal langs en op de weg lopen: Buffels, Koeien, Geiten, Varkens, Kippen, kalkoenen, Eenden met pulletjes(zoals Susan baby eendjes noemt, dat is westfries ofzo) en ander groot en klein vee. Voor al dit vermaak onderweg, waardoor we het idee hebben dat we tijdens het fietsen op zich al genoeg van het land zien, moeten we wel een rekening betalen; namelijk: zadelpijn! Doordat het deel van het land hier twee maanden onder water staat heeft het geen zin om asfalt neer te leggen. Dit betekend dat zo ongeveer ieder weggetje wat we fietsen onverhard is: gravel, modder, zand, stof en we hebben zelfs een stuk weg van puur natuursteen gehad. Conclusie: VEEL HOBBELS, KUILEN en GATEN!! Susan had nog geen eelt op dr kont dus zij heeft het het zwaarst te voorduren maar ik probeer met man en macht haar tere billetjes te verzorgen!

De afgelopen week draaide op een avond de wind. Waar aanvankelijk een warme wind die van zuid naar noord waaide ons langzaam vooruit trok moeten we sinds 5 dagen vechten tegen een koudere wind vanuit China. Dit zorgt van temperaturen onder de 25 graden celsius wat de locals het gevoel geeft dat het 10 graden vriest en zich dus ook zo gedragen. Ze lopen buiten met dikke dekens om zich heen, de winter jassen gaan dicht en de handschoenen aan. En als je niet veel geld hebt voor  warme kleren, dan trek je alles wat je hebt aan. Ik ben wel blij met een beetje kou. Ondanks het beetje winter dat ik in het noorden van Iran had heb ik toch het gros van de dagen boven de 30 graden gehad en merk ik dat ik de winter behoorlijk mis! Vandaag is het echter weer warm(graadje of 35 en dat zal het wel weer blijven). 

Toen ik Susan van het vliegveld haalde was zo ongeveer het eerste wat ze zei: ''DIE BAARD MOET ER ECHT AF!!''. Ik was letterlijk en figuurlijk behoorlijk gehecht aan me baard maar na een aantal dagen tegenstribbelen bleek het toch echt vechten tegen de bierkaai. Zoals je in het vorige verhaal las. Hij is eraf. Maar hier blijft het niet bij. Nog geen week later begon ze weer. Eerst suptiel: ''is je haar niet warm zo'' en ''zit je haar niet steeds in je ogen en gezicht'' later: ''je haar is wel erg lang zo'' en ''er kan wel een stukje af'' . En zo ben ik ook het laatste stukje oermens kwijt. m'n haar is kort. De manier waarop dit gegaan is was het trouwens wel waard. Ik ben al een jaar of 4 niet naar de kapper geweest(waarvoor ik Ilvi dank) dus ik zag het niet zo zitten om te betalen om me haar te laten knippen. Susan wilde het liever niet zelf doen omdat ze bang was dat het lelijk zou worden. Toen we in een stadje waren zagen we een man niet een open garage waar een kapperstoel in stond. ''die zal wel goedkoop zijn'' zei ik, en we vroegen wat het kost 2,5 euro. Dat was wel oke. Nou dat heb ik geweten. Die man die pakte zn kam en schaar. Toen hij mijn haar droog probeerde te kammen kwam hij er niet doorheen. Op het punt waar hij bleef hangen knipte hij het gewoon af. en zo werd het korter en korter. Maar alleen aan de zijkant. Van de bovenkant heeft hij niks afgeknipt. Tot slot pakte hij voor de show ook nog even zijn fohne. Ondertussen had Susan de tijd van dr leven en kon dr lag moeilijk inhouden. Toen ik na twee minuten uit die 'zaak' liep barste ze in lachen uit en dat heeft ze nog twee dagen vol gehouden. Uiteindelijk heeft Susan nog wel de schaar gepakt en de rest van mn haar geknipt.

Oja, die hebben jullie nog te goed: de statistieken.

Dag 160      0 km              Bungalow
Dag 161      0km               Bungalow
Dag 162      0km               Bungalow
Dag 163      0km               Bungalow
dag 164      120km           Wild
Dag 165      130km           GuestHouse
Dag 166      115km           GH
Dag 167      45km             Tempel
Dag 168      15km fiets, 300km boot       GH
Dag 169      70km             Tempel
Dag 170      75km             Tempel
Dag 171       95km            GH
Dag 172       0km              GH
Dag 173       65km            Wild
Dag 174       85km + 50gelift     GH
dag 175       100km           GH
Dag 176       65km             GH
Dag 177       85km             GH
Dag 178       0km               GH
Dag 179       40km             GH
Dag 180       100km           Tempel
Dag 181       125km           Tuin
Dag 182       40km             GH
Dag 183       130km           GH
dag 184(24-02-2014)        0km              GH

Zoals je ziet slapen we vaak in GuestHouses(betaal je hier +/-5euro voor) . Deze luxe begint al behoorlijk te wennen. al leveren de keren dat we ergens anders slapen wel leuke herinneringen op. Dus dat zullen ook nog blijven doen.

La Khon.