Goodbye Iran

Alweer mijn laatste verhaaltje uit (tot nu toe) mijn lievelings land Iran. Vanacht om 4 uur vlieg ik naar Kuala Lumpur. Voordat ik aan deze reis begon had ik bedacht om alleen maar over land of water te gaan en niet te vliegen. Helaas gaat dit niet meer lukken. Zie er wel een beetje tegen op om mijn fiets in te pakken en af te geven(ik weet ongeveer hoe er met de bagage ongegaan wordt). 

Zat vandaag de weersvoorspellingen te voor maleisie te bekijken en als ik de voorspelling mag geloven heb ik de komende 14 dagen onweer met veel regen, geen rekening gehouden met regenseizoen?? ik hoop dat het meevalt!

Zoals beloofd zou ik nog een degelijker verhaal schrijven over Iran. Zoals eerder beschreven is Iran verreweg mijn lievelingsland om doorheen te fietsen en ik ben zeker van plan om hier nog eens terug te komen om de rest van het land te zien. Dat het land zo geschikt is om doorheen te fietsen is vanwege de bevolking, mij is uitgelegd dat de gast(ik dus) in de Islam een naaste van Allah is en dus goed behandeld moet worden, voor de niet gelovigen is het ook gewoon een cultureel ding om gasten goed te behandelen. Ik ben zo ongelovelijk vaak bij mensen uitgenodigd en wordt als een koning behandeld. Ik ging vandaag op de weegschaal staan, 4 kilo zwaarder dan ik was voordat ik Iran binnen kwam! Ik wordt hier gewoon vetgemest! Hoop dat ik in Maleisie weer wat kilootjes kwijt raak voordat ik mijn lichaam weer aan Susan moet presenteren. Ook de natuur in Iran is super mooi, van hooggebergte met sneeuw(tot 5600 meter) tot uitgestrekte woestijnvlaktes met kamelen. Ik ben veel op zoek gegaan naar kleine weggetjes om zo de meest onaangetaste natuur te vinden, en gevonden,behalve het zwerfafval wat OVERAL te vinden is.
De cultuur is ook leuk om mee te maken. Ik eet al meer dan 40 dagen zittend op de grond, als je met een gezin eet dan deel je de borden met iedereen. Toileteren doe je gehurkt(bevalt me ondertussen wel) en je wast je kont met water en je hand, toiletpapier is nergens te vinden.
Het is leuk om voor een langere tijd in een land te zijn omdat ik nu ook steeds meer voor de (gesproken) perzische taal begrijp en kan spreken. De locals zijn altijd erg verbaasd en aangenaam verast als ik hun vragen begrijp en in hun taal kan antwoorden.

Als je op route klikt zie je ongeveer de route die ik tot nu toe gefietst heb, was trouwens de laatste tijd lastiger om een objectief beeld te geven van de route die ik gefietst heb omdat de site veel van de kleine plaatsjes waar ik sliep niet kent), ook zie je in Iran een rare knik en dit heeft te maken met de minder leuke kant van Iran. De politie en het leger is erg bang voor spionnen vanwegen het wel of niet bestaan van het nucleaire programma. Ik wilde samen met die Duitser dwars door de woestijn fietsen maar werden halverwege tegen gehouden omdat we niet verder mochten. We werden in een politie pick-up gezet om na 8 uur en 6 keer van pick-up gewisseld te zijn en veel wachten weer neergezet te worden waar we die dag begonnen waren. Er werd niks uitgelegt over de reden of waar we naartoe gingen, best onaangenaam maar achteraf was het ook wel weer een belevenis! Van alle mensen die ik in Iran ben tegen gekomen was er geen 1 het eens met de huidige regering en volgens hun is het de schuld van de regering dat het economisch zo slecht gaat.
Ik wil absoluut geen negatief beeld geven van Iran dit is het enige mindere puntje van het land waar je over het algemeen niks van merkt als gast/toerist!

Ben benieuwd hoe dit in de komende landen gaat zijn.

gegroet, een bebaarde max