enerverend weekje!

Meraba,

Het is alweer eentijdje geleden dat ik iets op de blog had gezet, maar als jullie weten hoe chagerijnig ik altijd van de computer wordt dan mogen jullie blij zijn dat ik er uberhaupt iets op zet. Ik ben nu in Diyarbakir bij iemand die ik via warmshowers* heb gevonden. en zit nu op de bank met een laptop op schoot daarom is het nu niet zo erg om er iets op te zetten.

Ik ben alweer 10 dagen geleden uit ankara vertrokken en heb weer erg veel meegemaakt. 

Nadat ik uit Ankara weg reed heb ik twee nachten wild gekampeerd, het was in turkije erg koud voor de tijd van het jaar en ik heb 4 dagen met een lange broek moeten fietsen(geen enkel probleem). ook de nachten waren erg koud, ik heb voor het eerst mijn slaapzak aanbeden in plaats van vervloekt**. Toen ik in de ochtend uit mijn tent kwam zat er een dikke laag rijp op mijn tent. Het is trouwens het aller moeilijkst om mijn slaapzak uit te komen. Wakker worden in de kou is niet zo erg, mijn lichaam is dan lekker warm! maar dan je slaapzak uit!!! BRRR.... Ik heb daarom het volgende bedacht: ik kleed me eerst helemaal aan in mn slaapzak, blijf dan nog 10 minuten liggen tot mn kleren lekker zijn opgewarmd en dan pas ga ik mn slaapzak uit. Tent opruimen en ontbijten met handschoenen aan is trouwens ook wel eens leuk!

Na drie dagen kwam ik aan bij Cappadocia, de meest toeristische plek van Turkije. In dit gebied zijn vreemd gevormde gesteentes(allemaal natuurlijk). Erg vet om een keer te zien! (ik ge proberen er weer wat foto's op te zetten). 

Tijdens het fietsen kwam ik door een klein stadje waar allemaal straat feestjes waren vanwege het eiende van Bayran(nationale feestweek), ik reed langs een markt waar ik besloot wat fruit te kopen. een marktkoopman wuifde dat ik moest komen, ik liep er naartoe en ik kreeg een appel in mijn hand geduwd! Hij gebaarde dat ik hem meteen moest opeten. De lokale mensen keken vervreemd naar mij en mijn fiets maar spraken me niet aan. De appel was erg lekker en ik gaf aan er 4 te willen. Hij deed ze in een zakje en liep naar mijn fiets om de in een tas te stoppen. Ik mocht ze niet betalen, ik wilde ook nog een paar peren en manderijnen die ik aanwees, ook deze werden snel in een zakje gedaan en naar mijn fiets gebracht. Als ik probeerde te betalen draaide ze weg. na meerdere keren aandringen heb ik maar stiekem wat geld aan het zoontje van de man gegeven, die het gretig aannam, Ik liep naar mijn fiets om weer op te stappen er liep een man langs die vroeg of ik duits sprak. Ik gaf aan dat ik prima duits kon praten. We spraken en hij vertaalde het voor wat vrienden, maar steeds meer en meer mensen kwamen om hem heen staan. Na een tijdje sprak ik met hem, vertaalde hij hard in het Turks voor een man of 20 en werden er zelfs vragen uit het 'publiek' gesteld. Ik voelde me een toeristische atractie. Dat heb ik overigens wel vaker(vooral in toeristische gebieden maken mensen vaak foto's van me).

De gastvrijheid hier blijft bewonderenswaardig, Ik heb de afgelopen 10 dagen 3 keer bij mensen thuis gegeten en geslapen nadat ik vroeg of ik in de tuin mocht kamperen. Weer erg leuk om kennis te maken met de gewoonten(en het lekkere eten) van dit gebied. Ook de hoeveelheid kopjes thee (CAY, CAY!!!) die ik krijg aangeboden is niet bij te houden. De afgelopen dagen heb ik zelfs verschillend aanboden moeten weigeren omdat ik net weer op de fiets zat en geen zin had om 5 minuten later weer thee te drinken. 

Dan het volgende, 4 dagen geleden reed ik in een afdaling toen mijn fiets ineens heel erg begon te ratelen. ik remde snel en keek wat er aan de hand was. Mijn freewheel zat vast waardoor mijn tandwielen doordraaide als ik mijn benen stil hield(fixed gear). Ik heb een tool bij me om mijn casette(sorry voor de vaktaal maar kan even niet anders) eraf te halen dus ik besloot om dat te doen om te kijken of ik het kan maken, echter werkt die tool alleen als het freewheel het doet(bleek later) waardoor ik de aluminiun ophanging van mijn deraileur af brak. Dubbel K*T! Nu kan ik helemaal niks. Ik besloot mijn ketting en derailleur van mijn fiets te halen en naar het volgende dorpje te rollen(ik was net twee uur berg op gereden waardoor ik 25 km naar beneden kon rollen zonder te hoeven trappen). In het dorpje aangekomen vroeg ik naar een fietsmaker, wonderbaarlijk genoeg was die er, maar om het een fietsen maker te noemen was ook weer een groot woord. De oude man(die zichzelf fietsenmaker noemde) had een aftanse werkplaats met wat gereedschap. Ik gaf aan wat het probleem was en hij wilde mijn casette in de bakschroef. ik kon nog net op tijd het wiel uit zijn handen trekken(hij stond op het punt meer stuk te maken dan hij kon maken). Met zijn gereedschap maakte ik mijn freewheel waardoor 1 probleem was opgelost, maar nu had ik nog steeds een gebroken derailleur ophanging. De man vroeg of het gelast kon worden, het is aluminium gaf ik aan dus dat kon ook niet. Hij kon me niet helpen. Ik ging op een stoel zitten om te bedenken wat te doen..... Na een tijdje kwam de man naar me toe en gebaarde dat ik in de auto moest stappen. Ik stapte in en we reden weg, ik had geen idee waarheen maargoed. na 5 minuten rijden kwamen we bij een grote autogarage waar ze een aluminium las apparaat hadden. Hij dingetje werd gelast en we reden terug. Het was een beetje scheef op elkaar gezet en twee keer zo dik door het lassen waardoor het onderdeeltje niet meer op mijn fiets paste. Met een slijptol sleep ik het beetje bij beetje bij waardoor het uiteindelijk paste. Nu zat mn fiets houtje touwtje (op zn Li's) in elkaar maar ik kon wel verder( ik kon zelf een beetje schakelen). Ik vroeg naar de dichtsbijzijnde fietsen maken. De man gaf aan dat ik de volgende stad(90km verder) een grote fietsen maker was. De volgende dag reed ik daarnaartoe en er was natuurlijk geen fietsen maker(hoe kon ik het geloven). Ik ben naar een internet cafe gegaan en heb een plannetje bedacht.
Vanuit een fietsenwinkel in Istanbul heb ik een nieuwe ophanging laten opsturen naar het adres waar ik nu ben(ga het er morgen op zetten) en het probleem is opgelost.

Het trouwens vandaag ook nog wat leuks meegemaakt, door een iets te krappe planning moest ik 310 km in twee dagen fietsen om hier vandaag te komen. Gister zat ik nu midden tussen hoge bergen waardoor ik tot in het pikke donker moest doorfietser om 165 km te halen. Vandaag was dan nog maar 145 en allemaal nagenoeg vlak. Hierbij had ikgeen rekening gehouden met de keiharde tegenwind waardoor in het beging van de middag duidelijk werd dat ik het nooit voor het donker ging halen want ik moest de woning ook nog zoeken. Ik besloot te proberen om een lift te krijgen met fiets, bij de eerste vrachtwagen waar ik mijn duim omhoog deed kon ik mijn fiets achtin gooien. en zo zat ik in 5 minuten eerst chagerijnig van de tegenwind op mijn fiets en vervolgens met een glimlach van oor tot oor in een oude truck stuiterend naast een oude turkse man. Ook weer erg leuk om mee te maken. Na 40 km werd ik er weer uit gegooid waardoor ik mooi optijd in de stad aan kwam.

* http://www.warmshowers.org is een site waar je je kan aanmelden om je huis/tuin beschikbaar te stellen voor reizende fietsers van over de hele wereld. als je het leuk vind om afentoe een fietser (zoals ik) te gast te hebben, kun je je op die site aanmelden en dan krijg je via de mail aanvragen die je natuurlijk ook gewoon kan afwijzen als je geen zin hebt of niet kan. 

** Ik heb een super goede slaapzak die een comforttemperatuur van -5 heeft. deze heb ik tot nog toe bijna alleen in de zomer gebruikt wat maakte dat ik ' snachts altijd zwetend wakker werd/wordt

nog kort een lesje Turkse gebaren (probeer ze vooral uit op turkse vrienden, collega's enz, ben benieuwd naar de bevindingen).

De belangrijkste en meest gebruikte is deze:
Als iets goed, mooi en of lekker is: Breng je vingers en je duim bij elkaar, zorg dat je vingertoppen naar boven wijzen. breng je had op borst/buik hoogte met een gebogen arm en maak kleine ontspannen bewegingen met je onderarm en pols waardoor je vingertoppen van je af en naar je toe bewegen.

Thee: Pak in je ene hand een denkbeeldig glaasje en draai met je andere hand met een lepeltje is het glas.

Drinken: Maak een vuist en steek je duim uit doe het puntje van je duim in je mond en giet je vuist leeg in je mond.

Als je wil dat iemand komt maken turken een gebaar dat wij gebruiken om aan te geven dat je weg moet blijven (beweeg je hand van hoog naar laag). Dit was in het begin nog best moeilijk om te begrijpen ik heb veel getwijdeld of ze nou bedoelde dat ik moest komen of juist moest doorfietsen en wegwezen!

Groetjes!