Langs de Mekong

Sua sdei!
 
Ik heb de eer om ook een verhaaltje op blog van Max te schrijven. Of eigenlijk word ik de hele week al gestalkt met de vraag ' weet je al wat je gaat schrijven?' En nog steeds ben ik er niet helemaal uit. We maken genoeg mee om over te vertellen...
 
Nadat mijn fiets 2 dagen later dan ik aankwam in Bangkok zijn we opgestapt om meteen naar de grens van Cambodja te fietsen.
Direct toen we over de grens kwamen werd er vanaf alle kanten HELLOO! door kleine kinderen naar ons geroepen. Ook konden we meteen merken dat Cambodja toch wel minder ontwikkeld is dan Thailand. Tijdens een korte pauze spraken we een jongen die heel goed Engels sprak en ons zo een rits aan Cambodjaanse woordjes heeft geleerd. Wat overigens nog best moeilijk is... Als je het maar iets anders uitspreekt begrijpen ze je niet meer.
Na nog een dag fietsen kwamen we aan in Siem Reap. 10 km voor de stad troffen we een heleboel schoolkinderen op fietsen aan. Leuk om te zien dat ze hier ook zoveel gefietst wordt. Van dat fietsen kijken ze dus niet zo raar van op. Van 2 lange blonde mensen des te meer!
 
Vanaf Siem Reap zijn we met de boot naar Phnom Penh gegaan. Verbrand en al kwamen we daar aan en vanaf dat moment zijn we langs de Mekong rivier omhoog naar Kratie gefietst waar we ons nu begeven. We laten ons meevoeren met de Mekong en zien de omgeving steeds veranderen. We hebben een aantal zeeeeer stoffige wegen gehad. Er ligt een soort rood puin op de weg. Voor het fietsen is dat prima maar als er auto's of scooters (die je hier veel ziet, soms met wel 3 varkens achterop!) langsrijden wordt het 1 grote stofwolk. Aan het einde van de dag zagen we helemaal rood! Maar ook wegen met gigantische kuilen of kleine landweggetjes vlak langs het water of een stuk glad asfalt passeren. Ook valt het op dat er langs de weg een soort 1 lang uitgestrekt dorp ligt. Op een paar maisvelden na is er geen meter ombewoond. Dit maakt het lastig om soms een rustig plekje te zoeken om even pauze te nemen. We worden meteen omringd door allerlei kinderen die ons dan een half uur lang met grote ogen staan aan te kijken. 1 keer kwamen ze zelfs met hun engelse schoolboek en zo hebben wij ze wat engels geleerd en zij ons wat Cambodjaans.
We passeren tal van stalletjes met kokosnoten, blikjes drinken, broodjes met onbekende inhoud..., gefrituurde insecten, spinnen of slangen, bamboosap, fruit of maiskolven. Als we dan, na 10 stalletjes met kokosnoten, besluiten om ook maar een kokosnoot te kopen zien we ineens geen een stalletjes met kokosnoten meer maar alleen maar stalletjes met maiskolven. Kortom tal van stalletjes van een en hetzelfde en dan vervolgens tal van stalletjes van iets anders. De huizen staan hier allemaal op palen omdat het water van de Mekong in het regenseizoen een stuk hoger staat. Dan wordt alles met de boot gedaan. Best een gek idee dat fietsen op de wegen die wij berijden hier dan waarschijnlijk helemaal niet mogelijk is! We zijn zelfs een keer een huis gepasseerd dat op instorten stond omdat de kant/oever van de rivier afbrokkelde.
De steden zijn vaak primitief een supermarkt is vrijwel niet te vinden en ze vragen in steden veel geld (vergeleken met Thailand... maar wat is veel?) voor eten. Ze betalen hier in us dollars of in real maar aan toeristen vragen ze vaak voor elk kleinigheidje 1 dollar als het minder kost wordt het gewoon naar boven afgerond.
Ongeveer elke 3 km komen we een tempel tegen. Soms ook een moskee. Budhisme en Islam leven vlak naast elkaar.
We hebben al een aantal keer bij een tempel overnacht. Als je aanklopt om een uur of 5 en vraagt om een slaapplek ben je altijd welkom. Je krijgt een kamertje of bed (of 2, one for you, one for you) toegewezen en soms krijg je ook wat water of eten of drinken. Omdat de monniken zelf niet avondeten is het wel een beetje gek om daar zelf nog wat te gaan eten maar meestal begrijpen ze dat wel. In de dorpjes is het zodra het donker wordt uitgestorven en sluiten de eettentjes dus soms koken we zelf wat. De monnikken zijn verrassend modern. De meeste hebben computers en smartphones. Ze willen met ons op de foto en vragen soms naar een e-mailadres of telefoonnummer.
Bij de laatste tempel waar we hebben overnacht werden we met open armen ontvangen. De monnik vroeg ons meteen mee te gaan wassen in de Mekong... we waren ook erg vies door het stof! Na wat twijfelen of ik ook wel mee kon gaan of niet, besloten we gewoon met zijn tweeen mee te gaan. In de rivier waren veel monikjes en andere mensen zich aan het was of de was aan het doen. Ook koeien liepen in de rivier. Ook drong de monnik nog aan op een zwemwedstrijdje... dat Max vanzelfsprekend won.
Op de weg terug naar de tempel werd duidelijk dat we een nogal spraakgrage monnik hadden getroffen. Bovendien was hij vaak ook niet te verstaan. Als je terug begon te praten ging hij gerust weer verder met zijn verhaal. Ook toen wij wat gingen koken bleef hij lekker doorpraten en bood ons allerlei dingen aan. Hij vroeg ons om engelse les maar zodra we hem iets probeerde bij te brengen begon hij zelf weer te praten. Maar na het eten werd duidelijk wat hij wilde... Alle kleine monikjes werden bij elkaar geroepen na hun gebed of meditatie, wat trouwens zorgt voor een behoorlijk indringend geluid vanuit alle hoeken!, en in een klaslokaaltje gezet. Of wij ze even engels wilden leren en dan vooral de uitspraak. Zo begonnen we met het alphabet en ook nu creeerden ze een behoorlijk indringend geluid als ze elke letter hardop in koor herhaalden! Ook de dagen van de week en nog wat korte zinnetjes kwamen aan de orde. Een superleuke ervaring die wellicht nog van pas kan komen op de CV (aldus Max!).
 
Vandaag hebben een rustdagje gehad en zitten we in een leuke guesthouse. Dat kost overigens ook niks! Morgen stappen we weer op de fiets om verder te rijden langs de Mekong in de richting van Laos. Ik ben benieuwd wat de Mekong nog meer in petto heeft voor ons!
 
Susan

Oh vergeet ik nog bijna....

Max zijn baard is eraf!!!